En we zijn weer in eigen land!

Ondertussen zijn we terug aangekomen in het koude (!) België. Ik heb ondertussen het probleem over de mailinglist opgelost, het was inderdaad één of andere instelling. Dus als alles goed is, zou je nu wel een mailtje moeten ontvangen over deze update ;) Verder wil ik zeker nog mijn ervaringen over onze laatste dagen in Gambia met jullie delen.

Vrijdag 9 en zaterdag 10 maart
De tocht naar het natuurpark is heel goed verlopen. We moesten de ferry nemen wat al een hele belevenis op zich is. Doordat we nu veel meer landinwaarts geweest zijn, hebben we ook heel andere dingen van woonomstandigheden en dergelijke gezien. Wat gelukkig nog steeds hetzelfde was, is de mentaliteit en hoe mensen omgaan met elkaar. Echt fantastisch! Bij autopech komen ze allemaal een kijkje nemen, verwisselen even de batterij van hun auto en onze auto, duwen samen de auto weer in gang en zorgen dat we terug mee zijn, fantastisch toch? Toen we aankwamen bij de plaats waar we een bootje moesten nemen, zagen we al meteen een krokodil zwemmen. We mochten instappen voor een vaart tussen de verschillende eilanden. Miet en Emmely voelden zich tamelijk slecht en konden er jammer genoeg minder van genieten dan Christophe en ik. We kregen uitleg over de dieren die op de verschillende eilanden leven. De bonobo's hebben we jammer genoeg niet gezien. We hebben wel een andere soort apen gezien en mochten er met een plaatselijke gids even rondlopen. Verder zagen we vele soorten mooie vogels EN we hebben echt wilde nijlpaarden gezien! Ze waren vrij moeilijk op vast te leggen op beeld en we hadden het vrij druk met onze ogen goed de kost te geven. Opnieuw de auto in, de oversteek met de ferry maken en huiswaarts keren. Na een vermoeiende tocht, zochten we gauw ons bed op en genoten van een goeie nachtrust.

Zondag 11 maart
Samen met Miet ben ik naar Tunbung Art Village geweest, waar we kennis konden maken met Etu. Op de site van de Swallow komt hij ook voor in het filmpje met Geena Lisa. We hadden er een aangenaam gesprek en mochten er ook even een zandschilderijtje maken. Na dit bezoek was het tijd om nog even samen te komen met Pat, Kristien en de andere studenten. Na deze ‘vergadering' gingen we allen samen eten en we hadden nog een gezellige laatste avond in Gambia.

Maandag 12 maart
In de ochtend gingen we nog eens langs in The Swallow om afscheid te nemen van de leerlingen en de leerkrachten. Het was maar een raar gevoel om te weten dat je zo lang met hen hebt samengewerkt en nu afscheid moet nemen om hen waarschijnlijk nooit meer terug te zien. Het was ook Common Wealth. Dit is een Gambiaanse feestdag waarin de verschillende culturen gevierd worden. De kinderen en leerkrachten komen in hun traditionele kledij naar school, hun haar netjes gedaan (Van sommigen zaten er zelfs snoepjes in gevlochten, raar maar waar!) en iedereen neemt iet typisch van eten mee naar school. Het was fijn om iedereen eens in een andere outfit te zien. Er werd voor ons gezongen en gedanst. Als verrassing hadden de andere studenten een liedje voor ons geschreven,waarbij de leerlingen ‘olééé, ola' konden meezingen, echt tof!
Na de middag kwam het moment waar ik ook reeds zeer lang tegenop zag, namelijk alles opruimen en valiezen pakken. We gingen voor de laatste keer op bezoek bij de gezellige winkeltje, onze vrienden aan het strand, Fatima's buurtwinkeltje,... Tegen de avond werden we uitgewuifd door de Pat, Kristien en de medestudenten en vertrokken we richting Banjul om ons onze vlucht te nemen.

Terug in België
Dinsdag kwamen we heel vroeg in de ochtend aan. We hadden voor de gelegenheid allemaal ons Afrikaans pakje aangetrokken wat voor onze ouders natuurlijk een grote verrassing was! We namen afscheid van elkaar en keerden allemaal huiswaarts.

De KATHO heeft duidelijk niet stilgezeten en ook wij moeten er in westers tempo weer helemaal invliegen. Vrijdag was heet al VOET-dag en de week erop was ook tamelijk volzet. Verschillende sessies om te volgen, een voorstelling geven op de avond over alle OS projecten voor de 2de jaars en hun ouders, een presentatie voor 3 BALO en de lectoren, ... Ik was blij om iedereen terug te zien. Het was ook best wel grappig om met ons vijf in onze Afrikaanse outfit in school rond te lopen. Jammer genoeg was er ook minder goed nieuws. Ik kreeg last van een ferme ontsteking aan mijn voet en mijn tenen leken op aperitief worstjes.

Ondertussen, geloof ik dat ik snap wat men een cultuurschok noemt. Ik heb me mateloos geërgerd aan vele stomme dingen. Iedereen gaat z'n eigen gangetje, geen vriendelijke ‘Hello, how are you?', maar een boze blik wanneer je op de bus of trein stapt en ga zo maar door. Ik heb wat last van het ‘zwarte-gat-gevoel' (of hoe je het ook mag uitleggen), ik mis de mensen wel wat om me heen, waarmee ik een heleboel leuke momenten mocht delen.
Ahja bij deze EEN OPROEP AAN IEDEREEN: mensen, misschien moeten we echt allemaal een beetje meer Afrika zijn!

Verder wil ik iedereen bedanken die me steunde en meegeholpen heeft om deze droom waar te maken! Ik kijk terug op deze periode met heel wat gevoelens en leuke herinneringen. Geen spijt, maar dankbaarheid voor alles wat we mochten beleven en deel van uitmaken. Djëredjëf ofwel een dikke merci! En wie weet mss tot nog eens met een nieuw verhaal op deze blog?!

Dikke zoenen Marlies!

De laatste week... :(

Wanneer je je e-mailadres achterlaat op mijn blog, krijg je normaal een mailtje als er iets nieuws op de blog komt. Ik heb van horen waaien (zo gaat dat hier in Gambia) dat dit precies niet echt meer werkt. Ik probeer uit te zoeken bij de instellingen hoe dit plots komt, maar met het supertrage internet is dat geen evidentie. Je begrijpt het gevoel vast wel... 1 keer klikken, 5 minuten wachten...

Zaterdag 3 maart
Het was een drukke dag vandaag, er stond dan ook heel wat op de planning. Miet, Emmely, Christophe en ik zijn naar het Arts museum in de hoofdstad Banjul geweest, vooral voor het eindwerk van Miet (kunst over oorlog en vrede). Vooral veel museum en weinig art, had ik de indruk. Er stond echt van alles, kledij, gebruiksvoorwerpen, dingen uit de prehistorie, uit de koloniale tijd, fauna en flora, rituelen en ga zo maar door. In België kan je je een museum als dit niet echt voorstellen. Het was allemaal wat verouderd en onverzorgd. Na het museum zijn we gaan kijken naar de markt in Banjul, wat ook een drukke maar gezellige bedoening was. We besloten om nog eens naar Brikama te gaan om er nog enkele souvenirs kopen. Gezakt en gepakt vertrokken we richting Kadjendo. Eenmaal aangekomen in het huis was er jammer genoeg een slachtoffer gevallen. De houten giraf van Miet moet het nu met een pootje minder doen. Kimberly is samen met Jana en Evelien naar St. James Island, een slaveneiland geweest. Aangezien we niet alles meer kunnen bezoeken, splitsen we op naargelang wat we nog willen zien.

Zondag 4 maart
Opnieuw zijn we vroeg vertrokken voor alweer een nieuwe uitstap. Helaas had Pap zich verslapen, waardoor we met enige vertraging toch konden vertrekken richting mangroves. Het was een lange wandeling tussen de bloeiende grassen en ik voelde het al komen... hooikoorts. Algauw liep ik met rode tranende ogen te snotteren doorheen het prachtige landschap. Je kan je vast wel inbeelden hoe fotogeniek ik er wel niet uitzag. Ik was dan ook zeer blij toen ik de bootjes zag dobberen op het water. Door de wind en het water was ik algauw van mijn gesnotter verlost. De tocht met het bootje was echt een zeer leuke beleving. De oesters zetten zich vast aan de wortels van de planten die net uit het water hangen. Eenmaal aangekomen op het eiland zagen we vrouwen die bezig waren met het schoonmaken van de oesters. We zagen er ook kunst geschilderd op baobab bomen en bezochten het plaatselijk schooltje. Voor de kinderen waren we dé attractie van dienst! We hadden letterlijk bijna aan elke vinger een kind hangen en dan spreken we nog niet over je arm of je kledij. Na dit bezoek vaarden we terug en gingen we eten bij Uncle Lamin. We besloten om terug huiswaarts te keren, maar dat was buiten het vervoer gerekend. Het was echt bloedheet en er kwamen maar geen busjes of taxi's voorbij en als er al één voorbij kwam, zat die al propvol. We konden uiteindelijk toch een taxi bemachtigen. Beeld je eens in: één taxi met chauffeur en zes mensen die mee willen. Inderdaad dat werd duwen, alsof het nog niet warm genoeg was. Ik had natuurlijk weer de eer om de overige ruimte te vullen door bovenop iedereen te liggen... Zoals ze het hier zeggen: ‘it is all part of the Gambian experience'. Na de laatste voorbereidingen voor de komende week, gingen we rustig naar bed, klaar voor de allerlaatste lesweek hier in Gambia.

Maandag 5 maart
Deze week mag Kimberly de hele week lessen geven in the college. Gelukkig dat we eigenlijk met twee studenten in het eerste leerjaar geplaatst waren. Nu kan ik er nog alleen lesgeven, anders was het weer de beurt aan teacher John. Opnieuw een nieuwe letter voor de kids in the yellow class. Deze week leren we de ‘u' van under. We zijn weer vertrokken! Samen met de handpop zingen we het zelfgemaakte lied in koor: ‘Mr. Twingle were are you now, Mr. Twingle come and say hello! We will listen to what you say. What is the letter that we learn today?!' We doen dit keer geen oefeningen om te schrijven in het zand, schilderen op papier, letters vormen met touw,... maar we tekenen dakpannetjes op het dak van een voorgetekend compound. Oké dakpannen kennen ze hier niet zo goed, maar golfplaten wel. Aha als dat geen goeie oplossing is, dan weet ik het ook niet meer! Deze laatste week zal ik echt nog extra proberen te genieten van The Swallow en de omgeving! Ondertussen kreeg ik ook het nieuws dat het weer in België net iets anders is. Blijkbaar is er weer wateroverlast in Vlamertinge. Van regenval is hier niets te merken (dan spreek ik niet over de maanden juli en augustus), maar ik hoop dat alles daar een beetje meevalt en gauw weer in orde komt.

Dinsdag 6 maart
Het lesgeven verliep goed, al waren de leerlingen toch weer behoorlijk lastig. Het bleek toch een algemene trend te zijn want ook Christophe, Emmely en Miet waren van dezelfde mening over hun leerlingen. Tijdens study class heb ik verder nog enkel tests afgenomen om te zien hoe het nu staat met de letterkennis en het lezen. Zo kunnen we de leerlingen beter verdelen in groepen en hen aangepaste oefeningen geven. Na school zijn we gaan voetballen op het strand. Of beter gezegd, is Christophe gaan voetballen samen met Lamin, John, Mohammed, Pap, 3P en enkele lln. uit the orange class. Wij, de meisjes, gingen mee om hen mentaal te steunen, wat je ook niet mag onderschatten ;)Ik heb Lamin ook leren ‘please' zeggen, als hij iets wil vragen. Wat nu wel super grappig is, want nu vraagt hij alles met een uitdrukkelijke please en een grote tandpasta-smile erbij. Hij wil het de kinderen in school ook leren en zo zal hij me niet vlug vergeten, als dat niet lief is zeg :)

Woensdag 7 maart
De kinderen beginnen toch al over ons vertrek te spreken. Sabel had zelfs haar tranen al klaar... Na wat peptalk konden we er opnieuw invliegen, er is nog tijd zat om te wenen. Creatief woorden zoeken met de ‘u', gebruik makend van de klik-klak-boekjes; under, up, cup, bug, sun, four... met als kers op de taart een spelletje : op je stoel staan en om het vlugst blenden van het woord dat de leerkracht toont. Het is allemaal een kwestie van motivatie als je het mij vraagt. De study class verliep net iets minder vlot. Ik kreeg versterking van Jana en Evelien. We hadden ons voorgenomen om de sterkere lln. zelfstandig aan het werk te zetten en alk een ander groepje te begeleiden. Dat was wel mooi buiten de leerlingen gerekend. We probeerden, evalueerden, pasten aan en zagen dat het niet zo goed was. Zelfs al heb je hier een groep met slechts vier leerlingen, is het erg moeilijk voor de concentratie. Wanneer je één leerling aan het woord laat, vliegen de anderen spreekwoordelijk alweer door de klas. We hebben veel uitgetest en weten nu waaraan we moeten denken enzovoort. Er zal nog eens nagedacht moeten worden over de haalbare manieren van differentiatie binnen study class, want het is echt niet evident daar er ook zoveel verschil zit in niveau tussen de leerlingen. Nuja blijven proberen en met kleine stapjes vooruit gaan.

Na school waren Miet en ik aan de beurt om te koken. We maakten lekkere pasta met tomatensaus, gehakt en warme groentjes met als dessert chocolade-cornflakes-koekjes. Njam, njam, njam! Miet, Emmely, Christophe en ik sloten de avond af met een klein terrasje. Iedereen was precies is een goed humeur, we hebben erg veel gelachen. Miet kreeg grote insectenbeten, geen malaria maar ‘miljaaria' vanaf nu een nieuwe soort! Verder ging het over versiering die op een kippenbout lijkt, schouderputjes (je oksel dus) en nog zoveel meer. Het is zelfs zo dat we soms in het Engels denken en dat heeft ook zo zijn invloed wanneer we gewoon Nederlands spreken tegen elkaar. Meestal waren we vlug moe 's avonds door de warmte enzo, het vraagt toch blijkbaar veel inspanning van je lichaam, maar sinds een tijdje is iedereen precies al wat beter aangepast. Ik blijkbaar ook want ik word weer actief als het avond is. Jaja, Gambia, we voelen ons hier duidelijk thuis!

Donderdag 8 maart
Vandaag de laatste dag als teacher Marlies. (Vrijdag mogen we gebruiken om de uitstap naar het natuurpark te doen, omdat dit enkel mogelijk is in meerdere dagen.) Ik trakteerde de kinderen op een lekkere koek tijdens de break en gaf hen een lichtgevend sterretje op een kaartje, waarmee ze hopelijk een mooie wens mee zullen wensen. Gek hoe de meest lastige kids nu ook net de dankbaarste zijn! Jammer dat ik niet kon ingaan op hun voorstel om ze allemaal mee te nemen naar België. We namen nog een groepsfoto en er werden heel wat knuffels uitgedeeld. Teacher Lamin kreeg zoals beloofd een groot blad met ‘please' op, om uit te hangen in zijn klas. Hij was er echt blij mee en poseerde maar al te graag voor een foto met dit blad. In de personeelsvergadering werden we ook nog eens bedankt voor alles. De leerkrachten en de directie zijn echt wel dankbaar voor alles en iedereen die hen wil komen helpen, hoe klein de bijdrage ook is! We gaan samen nog iets eten en zullen dan vroeg in ons bed kruipen. De komende dagen zullen waarschijnlijk lastig worden, maar we kijken er echt al lang naar uit!

Wat vliegt de tijd!

Dinsdag 21 februari
Ik stond alleen voor de klas vandaag, aangezien Kimberly naar the College moest voor een uitleg over the Fat Cat Reading System. De lessen gingen goed. We zijn in de Engelse lessen bezig over wonen. Velen wonen hier in een compound met meerdere mensen samen. Ook polygamie is hier niet vreemd. Vele mannen hebben meerdere vrouwen en dus soms ook heel wat kinderen. We hadden het over de mensen die er wonen en wat hun taak dan zoal is. Wat verwacht je bij ons, wanneer een kind van het eerste leerjaar thuiskomt? Dat het huiswerk maakt, speelt, misschien wat helpen opruimen? Hier is het toch net wat anders: ‘I'm helping mother, cleaning the house, washing clothes, helping my younger brother or sister...' Pas dan sta je e rook nog echt eens bij stil hoezeer de kinderen in onze cultuur toch verwend worden. Na school mocht Emmely mee gaan dansen met een plaatselijke ‘dansgroep', Miet mocht mee om er een gesprek te hebben met iemand over kunst in Afrika. Christophe ging mee voetballen met Pap en teacher Lamin en Kimberly was gaan skypen. Ik settelde me gezellig op het dak om even te genieten van wat ‘me-time'.

Woensdag 22 februari
Een nieuwe dag om les te geven in the yellow class. Het was een goeie dag vandaag, zowel voor ons als voor de leerlingen. Ook in study class beginnen we wat verandering te merken. Het is leuk om te zien dat de tijd en moeite die je steekt in de individuele begeleiding van een leerling, nu toch vruchten begint af te werpen! De letters beginnen beter en beter te lukken, hopelijk kunnen we binnenkort meer klassikale driloefeningen op de letters en misschien wel de blending doen. Natuurlijk proberen we niet te vlug te juichen. Deze avond was de laatste van het verblijf van onze lectoren. We gingen samen een hapje eten en hadden een gezellige babbel.

Donderdag 23 februari
Vandaag opnieuw een goeie lesdag gehad. In de namiddag opnieuw een vergadering met alle leerkrachten. Deze werd afgesloten met een afscheid voor Lut en Martine. Het was een mooi afscheid, er werden mooie dingen gezegd, gezongen en gedanst en als kers op de taart een groepsfoto genomen van werkelijk alle leerkrachten. Dit zal er zeker eentje worden om te bewaren en af en toe eens terug te denken aan deze groep mensen die zich ongelofelijk inzetten voor de kinderen hier in The Swallow! Na deze vergadering zijn we nog even op bezoek geweest bij een vader van één van de kinderen uit de school die djembé's maakt. We kregen de kans om ze te bespelen en om er één te kopen, wat Christophe dan ook deed. Daarna gingen we gauw naar huis om onze lectoren (maar nu stiekem ook wat vrienden geworden) uit te wuiven. Het deed wel raar, precies een voorbereiding op ons vertrek

Vrijdag 24 februari
Het is alweer de laatste dag school van deze week. Het is precies gevlogen, iedereen zegt het! Het was leuk om te zien hoe Emmely de gastjes van the orange class een dans aanleerde. Ook teacher Lamin, Miet en Ik konden onze danskriebels even niet bedwingen. Zoals elke vrijdag is er als voor alle leerlingen de slotactiviteit ‘mikado'. Dit keer knutselden we een muzikaal pak in elkaar met opdrachten zoals: ga van klein naar groot staan, vorm het woord Swallow,... Het is tof dat er op vrijdag maar een halve dag les is, zodat je nog heel wat kan doen. Iemand vertelde ons dat vrijdag altijd de mooiste dag van de week is, wel je zou het bijna gaan geloven. We gingen naar onze vrienden op het strand, de zee was lekker fris en de golven echt te gek! Het was vandaag serieus warm, ja zelfs voor mij en dat wil wel al iets zeggen, maar je hoort me niet klagen hoor! Ik geniet met volle teugen van de zon, de natuur, de mensen, de mentaliteit, <3 Gambia!

Zaterdag 25 februari
Zoals elke laatste zaterdag van de maand was het vandaag Cleaning Day! Hoe de mensen hier omgaan met alles wat de natuur hen kan bieden is zeer dubbel. Aan de ene kant hebben ze er veel respect voor en gebruiken vanalles met verstand, maar langs de andere kant gooien ze alles, maar dan ook bijna letterlijk alles gewoon in het rond. Een dag als deze is dus geen overbodige luxe. Op Cleaning Day moet iedereen in de ochtend thuis blijven om hun huis en de straat op te ruimen. Alle verkeer is dan ook verboden tot ongeveer 13u30. Het is gek om te zien hoe mensen dit dan ook echt doen, volgens mij zou men in België gewoon genieten van een halve dag extra verlof. Ook voor Emmely was het Cleaning Day hihihi... We hebben het valse haar dat ingevlochten was, eruit gehaald. Grappig om te zien, ze deed me even denken aan the lion king of misschien iemand van the Spice Girls (je weet wel, de ondertussen prehistorische popgroep) :p

Na de middag zijn we nog even naar Sene Gambia geweest op aanraden van Martine en Lut. We bezochten er een winkeltje met zeer leuke spullen en konden er mooie kunst bewonderen in de plaatselijke kunstgalerij. Mama en Annelien, er waren echt mooie schilderijen (hint hint)foto's volgen. Daarna zijn we naar Tangi geweest, een kleine maar erg drukke vissershaven. Er lagen heel wat bootjes op het water, meestal met veel kinderen in. Vrouwen zaten er te wachten tot boten zouden aankomen. We zagen er letterlijk een hoop vis, heel wat meeuwen en peilkanen.

In de avond zijn er nog twee nieuwe studentes uit Brussel toegekomen. Jana en Evelien versterken nu onze groep van maar liefst 12 studenten. In de avond besloten we nog een stapje in de wereld te zetten en trokken richting Sene Gambia. We ontdekten er een gezellig plaatsje, ‘Green Mamba'. Het ziet er uit als een soort tuin met allemaal gezellige hoekjes waar je op het gemak even kan zitten en iets drinken. We sprongen ook nog even binnen in Wow-club om er onze laatste resten energie weg te dansen. Dat bewegen bij hen in het bloed zit dat zal wel al geweten zijn, maar ik heb toch maar zelden zoveel mensen met zoveel ritmegevoel zien dansen. Soms is het echt hilarisch, ze dansen op sommige liedjes met hun poep achteruit. We hebben het geprobeerd, maar we kregen het toch niet onder de knie. Na deze lange, vermoeiende, maar zeer geslaagde dag , zijn we weer heel wat ervaringen rijker!

Zondag 26 februari
In de ochten zijn we vroeg vertrokken om met teacher Lamin naar the Gambia Reptiles Farm te gaan. We zagen er heel wat beestjes zoals verschillende soorten slangen, varanen, krabben, schildpadden, kameleons en noem maar op. Jap, al die beestjes waren beslist mijn ding. We mochten er zelfs een python vasthouden en ik ben stiekem wel trots op iedereen, want ieder van ons durfde dit aan. Teacher Lamin moest wel even de schrik overwinnen, maar deed het uiteindelijk toch! Toen zijn we naar Lamin thuis geweest om er benachin te eten. Dit is een typisch Gambiaans gerecht. Het bestaat uit een grote schotel rijst met daarop een saus gemaakt van palmolie met vis en grote stukken groenten in zoals kool, pompoen, aardappel. Bij ons wordt vis zeer vaak gefileerd. Hier is dit niet het geval. Men hakt de vis gewoon in moten of gooit deze op z'n geheel in de pot om klaar te maken. Na het eten gingen we samen met Lamin naar de Craft Market in Brikama. Ze hadden er echt zeer mooie dingen en alles handgemaakt uit hout. Maskers, vrouwenbeeldjes, potten, schalen en noem maar op. Miet en ik hebben besloten om nog eens terug te komen wanneer we iets meer dalasi bijhebben ;) We sloten de avond af met een etentje met alle studenten in Domino's aan het strand. Nog gauw de laatste spullen klaarleggen en we kunnen er weer invliegen voor een nieuwe lesweek!

Maandag 27 februari
Kimberly kreeg deze nacht een allergische reactie en stond vol met rode bobbeltjes. Kimberly ging samen met Isabel die een katrienewiel heeft, naar het ziekenhuis. In de middag ging ik gauw even naar huis om te kijken hoe het met hen was. Van Isabel zou het gewoon moeten weggaan en Kimberly kreeg pillen met citirizine dus hopelijk zal alles snel beteren. Het was opnieuw erg warm vandaag, de zomer komt er wel degelijk aan hier in Gambia! Verder kregen we ook bezoek van vier Belgische studenten die lesgeven in een schooltje in Picca. Leuk om ook hen eens te ontmoeten.

Dinsdag 28 februari
De lessen begonnen niet zo goed deze ochtend. De leerlingen waren precies allemaal heel erg onrustig. Je kan natuurlijk niet echt verwachten dat de kinderen hier zeer flink aan hun bank zitten als bij ons, maar dit was toch ook wel geen manier van doen. Nadat ik de les helemaal stil had gelegd en Ebrima vooraan in de klas had geroepen om meester te zijn, waren ze precies toch wat geschrokken. Het valt me op dat het hier niet veel zin heeft om te spreken met meer intonatie ofzo, want dat zijn ze tamelijk gewoon. Dat is gewoon hoe de meesten hier spreken en lesgeven, vol overgave dus. Maar wanneer je een beloning afneemt (zoals een lied zingen of een extra spelletje spelen), weet je hen wel te raken. Gelukkig was het na de middag al een stuk beter. We konden er weer invliegen, ook voor study class. Ik heb de indruk dat de blending toch wat op gang begint te komen, waar ik natuurlijk zeer blij mee ben. Na school hebben we nog eens samen gezeten om te kijken wat we nog allemaal willen bezoeken. Er valt nog zoveel te ontdekken en toch zo weinig tijd... ja ons verblijf begint echt wel te korten nu. Pff wat zou ik graag nog eens terug komen, maar dan voor wat langer, of gewoon naar een ander land in Afrika, amai er is echt gewoon nog zoveel te verkennen... ahja... toekomstdromen zeker?!

Woensdag 29 februari
De leerlingen hebben hun lesje gisteren blijkbaar wel geleerd. Wanneer het iets te luidruchtig of te chaotisch wordt, is er altijd wel iemand die plots roept : ‘wees stil, of wil je dat juf de les weer stillegt en we geen verrassing krijgen?' (Maar dan wel in het Engels natuurlijk :p) Eigenlijk zijn het stuk voor stuk lieve kinderen, maar geduld is meestal een mooie deugd. Nog leuker werd het toen we hoorden dat er maar les was tot 12u omdat er een belangrijke voetbalmatch zou plaatsvinden! Deze middag speelt Gambia tegen Algerije om zich te kunnen kwalificeren voor de Afrika cup ofzo. De president besliste dus dat iedereen mocht gaan supporteren deze middag, beter nog, indien ze zouden winnen, zou er morgen waarschijnlijk geen school zijn. Een instant feestdag kan je wel zeggen. Ik steek het niet onder stoelen of banken, voetbal is niet echt mijn ding. En als klein meisje in zo'n grote massa... nee bedankt. De studenten maakten zich klaar met Gambiaanse vlag stonden ze paraat, maar ik bleef liever thuis. Van op het dak hoorde ik plots overal in de buurt gejuich. Ja, ze hadden wel degelijk gescoord, daar kon je zeker van zijn. Iets minder fijn was het toen de match afgelopen was en ik negatieve nieuwtjes hoorde. Pat kon de studenten niet bereiken om te weten of ze veilig uit het staduim waren. Ze namen niet op of een Afrikaan beantwoorde de telefoon. Ook ik raakte stilaan in paniek. We hoorden dat al enkele mensen gewond waren, onder andere de dochter van Anette (de directrice van The Swallow). De opluchting was dan ook groot toen ik Emmely aan de telefoon kreeg en hoorde dat iedereen veilig uit het Independence Stadium was. (Ja dit is hetzelfde stadium van Marching day, of dat dachten we toch :D) Ik was pas helemaal gerust gesteld toen ik iedereen in Kadjendo zag. We hebben nog even nagepraat over de gebeurtenis en ik was best wel onder de indruk en blijkbaar ik niet alleen.

Donderdag 1 maart
Ojee, we zijn al maart... dit is het eerste wat ik dacht toen ik wakker werd. Nee eigenlijk was dat het tweede, het eerste wat ik dacht om 5u30 was: ‘verdikke zijn die moslims daar nu weer aan het bidden?! Met alle respect, maar waarom laten ze dat zo gezellig luid door de minaretten klinken, man man man...' Ik was duidelijk niet goed wakker geworden, maar ik was niet alleen. Kimberly stond opnieuw vol uitslag en deze keer nog erger dan voordien. In het ziekenhuis kreeg ze een ferme spuit in haar poep. Met dit paardenmiddel zal ze er beslist wel doorraken! Vandaag wel school aangezien Gambia verloren had. Plots kreeg ik bezoek van enkele Belgen. Ze kennen Kimberly en haar ouders, wisten dat we hier op stage waren en hadden heel watspullen mee voor de school.

Na de middag was het opnieuw tijd voor een personeelsvergadering, maar deze verliep helemaal anders dan gewoonlijk. We gingen namelijk met de leerkrachten zwemmen! Vele mensen hier in Gambia kunnen absoluut niet zwemmen. Ze hadden ons gevraagd of we het hen niet wilden leren. We deelden de zwemkledij uit die Lut en Martine uit België hadden meegenomen en konden eraan beginnen. De durvers onder de leerkrachten luisterden heel goed naar onze instructies en waagden een poging tot zwemmen. Echt raar om te zien hoe zo'n grote mensen je helemaal aanklampen omdat ze bang zijn van het water. Na wat watergewenning en zwempogingen, konden we ook gewoon spelen met een bal in het water. Iedereen heeft ervan genoten, het zal een fijne herinnering blijven!

Na school opnieuw wat schoolwerk gedaan en 's avonds wat op het dak gaan liggen samen met Miet. Ik had een vallende ster gezien, maar Miet zei beslist ‘Lariam-time'! (Lariam is de naam van de pillen die ik neem tegen malaria. Je kan er enkele gekke bijwerkingen van krijgen, vooral psychisch dan als je begijpt wat ik bedoel.) Zeker van mijn stuk bleef ik kijken tot ik er nog één zag en JA! Deze keer zag Miet ‘m ook. Oef geen Lariam-time dus :p We sloten de avond af met een mooie wens en kropen onder de wol (lees muskietennet).

Vrijdag 2 maart
Zo, deze lesweek zit er weeral op. Ooowwww wat wil ik hier nog wat langer blijven en lesgeven. Ik begin echt helemaal mijn draai te vinden geloof ik. Jammer dat Kimberly ziek is en ik dus alleen voor de klas sta, maar eigenlijk hoor je me echt niet klagen. Na school zijn Kimberly, Miet en ik naar de de enige grote boekenwinkel ‘Timboektoe' geweest. Leuk om er even in rond te neuzen. We zagen er echt alle klassiekers, maar ook fijne andere boeken. Ze waren wel allemaal behoorlijk duur. Daarna zijn we nog even naar de markt geweest om er wat rond te kuieren. En ik ben vlug even naar het internetcafé gelopen om de blog nog even aan te vullen. (Nu dus, hihi...)

Even een langverwachte update

Salaam aleikum!

Ondertussen is het al een hele tijd geleden dat ik mijn blog kon aanvullen. Overdag zijn we meestal druk bezig met school, taken in orde brengen, plaatsen en mensen bezoeken,... Wanneer we meer naar de avond toe naar het internetcafé hier om de hoek willen gaan, is er juist dan geen verbinding of geen elektriciteit. Het is ondertussen al de vierde of vijfde avond op rij dat er stroomonderbrekingen zijn. Op de duur wen je er wel aan. En eerlijk is eerlijk, ik heb er weinig moeite mee om internet voor een langere tijd te missen. Hieronder kan je lezen wat ik ondertussen allemaal beleefde in het warme en zonnige Gambia! Ook even een dankjewel voor de leuke reacties. Fijn om iets te horen uit het ‘verre België'.

Dinsdag 7 februari
Emmely is deze nacht ziek geworden en kon niet mee naar school. De observaties vind ik persoonlijk zeer nuttig! Het is leerrijk om de verschillende leerkrachten aan het werk te zien. In België geeft elke leerkracht op z'n eigen manier les en hier is dit niet anders. Ik blijf me verwonderen over het feit dat leerkrachten hier met zoveel energie voor de klas staan. Zo weinig mogelijk saaie lessen en zo veel mogelijk actieve en motiverende werkvormen, waarvan zingen en bewegen een groot deel uitmaken. Één ding is zeker: de microbe om te bewegen krijg je binnen via de lucht, het drinkwater of de genen misschien. Er moet echt wel iets van zijn, want hoe klein de kinderen ook zijn, hun manier van bewegen kan je moeilijk verwoorden. Jammer genoeg kreeg ik ook last van één of ander microbe, want 's avonds was het mijn beurt om ziek te zijn.

Woensdag 8 februari
Ik voelde me terug wat beter en besloot om toch te gaan observeren. We gingen vandaag een kijkje nemen in de kleuterschool Nyodema. Het is echt zot hoe de peuters en kleuters (!) hier al letters leren. Het verschil met de scholen in België is niet ver te zoeken. Peuters en kleuters zitten vaak rond een tafel of aan bankjes. De knusse speelhoekjes zijn hier niet zo vlug te vinden. De muren zijn wel hier en daar beschilderd met de achtergrond van een winkeltje of andere leuke dingen. Nu viel het mij ook op hoe gewoon we allemaal zijn aan het (over)aanbod van educatief materiaal dat reeds in de kleuterklassen te vinden is, wat hier dus echt niet zo is. Je ziet hier weinig materiaal staan, liggen of rondslingeren. De kinderen krijgen hier al veel klassikale instructie. Bijvoorbeeld: de leerkracht schrijft de letter ‘a' op het bord. De peuters en kleuters kunnen de letters al herkennen, de klank uitspreken en de actie aan de letter koppelen (slaan op de arm, van ‘ant' die op je arm loopt). Ook in the Swallow brachten we een bezoekje aan de kleuterklassen. We zagen verschillende oefeningen warbij de kleuters echt al de synthese van woorden konden maken. (s-i-t = sit) Over deze observaties probeer ik enkele foto's om de blog te plaatsen en ook een filmpje.

Donderdag 9 februari
Gisteravond ging Christophe samen met Pat naar het voetbal. Al grappen zei hij: ‘dat zal hier een girlsnight worden!' ... en wat voor één?! We waren plots allemaal slecht. Miet en Kimberly moesten overgeven en ik zat op de wc. Emmely droomde luidop dat ze zo goed naar de wc zou kunnen gaan als ik. Even later was het van dat! We waren echt slecht, maar ondanks alles konden we de sfeer er toch in houden. ‘A big clap, another one, and another bigger one...' De volgende ochtend waren we allemaal terug beter. Enkel Miet kon niet mee naar school. Het is onderwijs in the Swallow is volgens mij toch tamelijk goed. Ik had het me allemaal toch iets primitiever voorgesteld. Je merkt dat er veel westerse invloed is in de manier van lesgeven, de organisatie binnen school en nog zoveel meer. Toch is dit alles ook aangepast aan hun cultuur, wat me dus een erg goede combinatie lijkt! Na de middag was er opnieuw vergadering met alle leerkrachten. Deze keer was het microteaching. Ik was dan ook vrij verwonderd dat ze dit hier ook toepassen, wat volgens mij echt wel goed is. Je kan vaak veel leren uit de tips van anderen.

Vrijdag 10 februari
De laatste observatiedag hebben we doorgebracht in de klas waar we zelf les zullen geven. Samen met Kimberly zal ik lesgeven in the yellow class (eerste leerjaar) bij teacher John. We konden nog de laatste dingen vragen, kregen onze lesopdrachten en na het weekend kunnen we zelf van start gaan! Na school gingen Emmely, Miet en Kimberly naar het strand om even te rusten. Christophe en ik gingen samen met Greet en Bieke (twee meisjes van lager onderwijs uit Gent) kijken naar een soort ceremonie in school. Er kwam een sjamaan om de school te zegenen door er te bidden. Dit was bet wel speciaal. Wij als meisjes moesten ons helemaal afdekken, ook ons haar. Ik vond het interessant om te zien hoe ze verschillende malen hun gebedsboek van achter naar voor lazen en een parelketting gebruikten om te bidden. Ook de leerkrachten die wilden, kwamen meebidden.

Zaterdag 11 februari
Vandaag zijn Lut en Martine, twee van onze lectoren, aangekomen. Zo kunnen ze zelf eens kijken waarbij onze school, de Swallow hier in de toekomst het best kan helpen. Ze hadden een wel erg leuke (lees lekkere) verrassing bij: Belgische chocolaatjes! Het was echt leuk om hen hier te zien. Precies of je ziet plots een beetje meer van ‘thuis' in het verre Gambia :) 's Avonds zijn we met iedereen pizza gaan eten in Sene Gambia om daarna samen uit te gaan. Het was echt tof! Sene Gambia is zeer toeristisch, er zijn verschillende restaurantjes en clubs waar je kan uitgaan. Oja ook nog even dit: vandaag zijn Dries en ik drie en een half jaar samen, een dikke zoen uit Afrika!

Zondag 12 februari
Vandaag hebben we nog wat materiaal gemaakt voor de lessen die we zullen geven. De anderen zijn opnieuw even naar het strand geweest, maar Christophe en ik bleven in het huis om wat schoolwerk rond educatieve en culturele verschillen te maken en om de gemeenschappelijke blog samen bij te houden. Het is gek om te horen dat het in België nu sneeuwt en tamelijk koud is, terwijl het onder de warme Gambiaanse zon best wel bakken is. Ik heb er niet zoveel problemen mee dat het hier lekker warm is, aangezien ik anders nogal een ‘koudemens' ben. Een truitje kan ik hier soms zelfs goed verdragen :p

Maandag 13 februari
Vandaag stond ik voor de eerste keer echt voor de klas als teacher Marlies en wat een leuke ervaring! Onze leerkracht John, moest al van de eerste les wegens familiale redenen plots weg, waardoor we voor onze eerste dag al alleen voor de klas stonden. We hadden dus van enkele lessen geen voorbereiding, maar dit kon ons niet tegenhouden! Eigenlijk vond ik het best wel tof dat we al onmiddellijk alleen voor de klas stonden. 's Avonds waren we uitgenodigd bij teacher Mariama (hoofd van Nyodema, de kleuterschool) om er te eten. Haar dochter geniet een opleiding tot kok ofzo en dat hebben we gemerkt! We kregen heerlijke botervis in een krokant jasje met frietjes (mmhh...!) en lekkere groenten. Ze drinken hier vaak Wonjo, een paarse drank, maar dat is echt mierenzoet. Niet echt iets voor mij...

Dinsdag 14 februari
De tweede lesdag is opnieuw goed meegevallen. Het is wel even wennen aan de manier van lesgeven hier. Er is weinig materiaal en wat ze hebben gebruiken ze eigenlijk ook niet echt. Ook het krijtbord en de bordenwisser hebben hun beste tijd wel gehad. We gaven teacher John vandaag dan ook de bordenwisser die Kimberly mee had cadeau. Het is wel goed dat de leerlingen toch allemaal een plaatsje hebben in de klas. Ook iedereen heeft per vak een schriftje waarin ze vaak het bordschema moeten overnemen. Het valt ons wel op dat er in deze klas best wat meer discipline mag zijn. Teacher John laat het soms allemaal maar wat gebeuren. Leerlingen springen rond over banken, gooien hun gom door de klas, roepen zo luid ze kunnen: ‘teacher me' als ze willen antwoorden (wat tot nu toe nog werkt ook) en ga zo maar door. Vanaf morgen proberen we dit toch wat te veranderen denk ik... Na school zijn we met alle meisjes stof gaan kiezen om onze jurkjes te maken voor Marching Day. Het zou wat veel kosten voor de school om voor iedereen een pakje te maken, dus laten we het zelf doen. We moesten dus ook naar de tailor om onze maten te laten nemen en het model te kiezen. Benieuwd wat het zal worden! Daarna zijn Christophe en ik samen naar een bijeenkomst van NGO's geweest. Mohammed, de leerkracht van de groene klas boven, zit in een soort organisatie voor vrede. Het was wel interessant om te zien hoeveel dingen er wel bestaan, waaraan ze willen werken bv. emancipatie van de vrouwen, nieuwe methodes voor beter onderwijs, vrede, de millennium doelen als preventie van aids en malaria en welke acties ze hiervoor allemaal uitvoeren. Het was een lange dag vandaag. Als romantische afsluiter (we zijn dan ook niet voor niets Valentijn) gingen we met z'n allen op het dak liggen om te kijken naar de sterren. Deze kan je bijna elke avond zeer goed zien omdat er hier dus niet veel van wolken en lichtvervuiling te bespeuren valt.

Woensdag 15 februari
Wat een goede start vandaag... niet dus. Deze nacht moest ik plots naar het toilet en het halfuur dat daarop volgde kon je allesbehalve aangenaam noemen. Ik had ferme buikkramen en het kwam letterlijk langs de twee kanten tegelijk. Ik kon deze dag dan ook niet naar school en bleef de hele dag ziek in bed. Lut en Martine kwamen kijken hoe het ging. Hihi precies twee lieve mama's

Donderdag 16 februari
Mijn buik is al wat beter, maar de wc is toch best niet te ver weg. Ik ben op nieuw naar school gegaan om er les te geven. Het is me duidelijk geworden dat de leerlingen in onze klas dus echt nog niet kunnen lezen. We brachten enkele structuurrijtjes aan bord, maar tevergeefs. Bij s-u-n zeggen ze sit of alle andere mogelijke woorden die ze kennen. Sommigen kennen zelf de letters nog niet apart, geen wonder dus dat de synthese een echte flop is. Na de middag was er opnieuw meeting met de leerkrachten. Dit keer stond alles in het teken van ‘the fat cat reading system'. We vertelden wat we gezien hebben tijdens de observaties, wat er misschien wat anders kan en we toonden een heleboel werkvormen om meer te oefenen op zowel de letters als op de blending en in de hogere klassen voor het lezen. Vandaag waren onze pakjes voor de March ook klaar. Omdat ze hier alles op maat maken is er soms wat aanpassing nodig. Enkele kregen hun outfit niet of met veel moeite aan en ik kreeg het niet meer af. Morgen zullen ze het aanpassen zodat het iets groter is. Dit is hier blijkbaar geen probleem om de kledij nog even aan te passen.

Vrijdag 17 februari
De lessen gingen goed vandaag. Je begint de leerlingen stilletjes aan beter te kennen en het lesgeven verloopt al wat vlotter. Na school zijn we met Mariama van school naar een kapsalon geweest. Emmely en Kimberly lieten hun haar invlechten. Ze vlechten hier ook vals haar in, wat wel heel mooi is. Gelukkig dat wij nog even zouden wachten om ons haar te doen want het duurde echt uren. Er kwamen steeds meer mensen binnen om te helpen in het kapsalon en al gauw was het er een drukke bedoening! Wel zeer tof om hen bezig te zien, indrukwekkend hoe handig ze hierin zijn! Na het kapsalon gingen we nog even langs bij de tailor. Oeps, nu was mijn pakje het precies veel te groot. Geen probleem, enkele minuten later was het alweer wat aangepast en het gaat, hip-hoi!

Zaterdag 18 februari
Vandaag was het Marching Day, een dag om nooit te vergeten, voor Christophe en ik althans :D Emmely en Miet moesten mee marchen met de oudsten om de school te vertegenwoordigen. De anderen zouden dus achter gaan om te kijken. Mohammed had ons gezegd dat het in het stadium nabij die meeting van NGO's zou plaatsvinden. De andere meisjes beslisten om mee te gaan met een busje, maar Christophe en ik beslisten om sportief te doen en gewoon tot daar te wandelen. Of dat was het plan toch... Toen we aankwamen bij het stadium zagen we tot onze grote verbazing geen volk en al zeker geen medestudenten ? Daar stonden we in een leeg stadium. Wij vonden het echt heel erg grappig en besloten dan ook om een foto te nemen van ons twee in het lege stadium. Een mooie herinnering! Oké, dan zal het wel in Banjul zijn, hop met een taxi naar de hoofdstad. En ja, een stadium waar mensen en officiële instanties duidelijk deelnamen aan Marching Day. Ik vond het best wel indrukwekkend om te zien. Alle voeten en handen bewegen exact op hetzelfde moment. Toen we stuurden naar de anderen om te vragen waar zij ergens stonden, was het voor ons al gauw duidelijk dat we opnieuw niet op de juiste plek waren! Hihi we hebben eens goed gelachen en geef toe, het is eens wat anders dan een mooi geplande uitstap. Ik zal me deze dag nog lang herinneren en er met een grote glimlach aan terug denken, daar ben ik zeker van!

Zondag 19 februari
Zondag is wasdag. Met z'n allen gezellig samen op het dak om de was te doen. Verder nog wat gewerkt voor school en de lessen voor de komende week. En alles op een Gambiaans tempo... zalig! Misschien moeten we hier wel wat van meenemen naar België. Ze zeggen het hier zelf: geen stress, ‘defan nanka' or ‘small, small'! Na een bezoek aan Bibi beach zijn we naar de markt geweest om er wat rond te snuisteren en de gezellige maar drukke sfeer op te snuiven. Ik heb er een leuke armband gekocht als souvenir. Aangezien er in het weekend geen eten voorzien is voor ons, zijn we met ons vijf gaan eten in een plaatselijk restaurantje aan de zee. Het was een nieuwe ontdekking, een rustig en zeer gezellig plaatsje tussen het groen.

Maandag 20 februari
De start van alweer een nieuwe week in het zalige Gambia! De lessen gaan goed, we moeten vanaf nu ook study class geven. Dit is een soort huiswerkbegeleiding. Dit is vooral voor de zwakkere leerlingen, zodat ook zij wat kunnen ‘bijgewerkt' worden. In België kennen we natuurlijk allemaal het systeem met zorgleerkrachten, taakklassen en ga zo maar door. In Gambia bestaat dit niet en vandaar dus study class. Natuurlijk mogen we ook de ‘vluggerds' niet vergeten, zo kunnen we hen wat meer uitdaging aanbieden. Oorspronkelijk was dit de bedoeling, maar dit verwaterde algauw , omdat de leerkrachten deze manier van werken niet echt gewoon zijn. Nu is het dus aan ons om opnieuw het systeem weer in gang te trekken. 's Avonds was het aan ons om te helpen koken met Aminata. Mhhh... lekkere kip gevuld met kaas en ham.

Vervolg Gambia avontuur :)

Woensdag 1 februari 2012

Vandaag wat gekeken voor de blog en wat schoolwerk gemaakt. Het internet gaat hier echt zeeeeeeeer traag. Nuja, mij hoor je echter niet klagen, ik ben al blij dat er toch zo'n luxe als internet te vinden is! 's Middags keken we samen in een gids over Gambia (dank u meneer VerkestJ ) wat we nog allemaal kunnen bezoeken nu we blijkbaar een weekje ‘vakantie' krijgen. We zijn echt heel blij dat we eerst het land nog wat verder mogen verkennen voor we straks les zullen geven. Het is voor mij echt wel een hulp om beter te begrijpen hoe de kinderen hun dagelijks leven hier in elkaar zit. Dit zal zeker nog van pas komen eens we voor de klas zullen staan. Op aanraden van Pat en Kristien gingen we 's avonds naar een lekker restaurantje. ‘K heb de zon zien zakken in de zee... nooit gedacht dat dit zo toepasselijk zou zijn! Na het eten was het tijd voor het feestje met onze Gambiaanse vrienden. Kampvuurtje op het strand, live djembé muziek, Afrikaanse dans,... precies als in een film ofzo. Ondertussen werden we ook voorgesteld aan anderen en herkennen ze ons voortaan als ‘the Belgian people'. Nice to be nice, ya man... klinkt het overal ;)

Donderdag 2 februari 2012

Deze morgen zijn we samen met Mariama, de kokkin van the Swallow naar de markt geweest. Hier kochten we de ingrediënten om samen het middagmaal voor de leerlingen en leerkrachten klaar te maken. Het was er een drukte van jewelste en je wist soms echt niet waar te kijken. De pot werd op het vuur gezet en alles werd klaar gemaakt. Ik weet niet echt hoe het noemt , het was iets als ‘jelly pap' ofzo. Het resultaat zag er (zacht uitgedrukt) uit als koeienvlaai. Jammer genoeg was het ook niet echt lekker, het kraakte tussen onze tanden en niemand was er echt tuk op. Al hadden de kinderen er duidelijk geen probleem mee. Verder was er vandaag een vergadering met de leerkrachten en het schoolhoofd. Iedereen moest zich voorstellen en een liedje zingen. Wij als ‘groentjes' moesten op onze stoel staan om ons voor te stellen. Dit is blijkbaar een grapje die ze met iedereen uithalen om te zien of je dit wel durft. Nuja Gambiaanse humor hé. Na dit alles zijn we nog wat gaan wandelen. We bezorgden nog enkele brieven die Fien en Jolien (de meisjes die hier vorig jaar waren) schreven.

Vrijdag 3 februari 2012

Mhh... de ‘tappalappa' (of hoe je het ook schtijft :p het is een soort stokbrood) smaakt steeds beter tijdens het ontbijt! Zo zijn we weer opgeladen om er tegen aan te gaan in dit warme maar gezellige land. Jammer dat het internet hier echt zo traag gaat... Het is best wel tijdverlies, maar ik kan er wel inkomen dat iedereen wat wil laten weten aan vrienden en familie. Al heb ik er niet echt moeite mee om internet voor enkele dagen (of gerust wat langer) te missen. In de middag zijn we naar de doopceremonie geweest van het nichtje van Mariama. Het was een hele ervaring. Heel veel volk, eten, muziek en een typische danser met een speciale outfit. Je herkende het hoofd van een everzwijn, veel versiering, strooien rokje,... Ze doen dit als bescherming tegen kwade krachten. Als blanke laten ze je echt niet gauw met rust. Veel mensen kwamen ons achter geld vragen, maar dit moeten we blijkbaar gewoon worden.

Zaterdag 4 februari 2012

Vandaag hebben we met Pap, de bewaker van school, zoals afgesproken enkele dingen bezocht.

We gingen naar The Kachikally crocodile pool in Bakau en naar the Monkey park in Senegambia. De aapjes waren echt wel cool. (Annelien, je zal nu zeker en vast jaloers zijn. Wacht maar op de foto's! :p) Ze komen uit je hand eten en je zou er zo ééntje in je rugzak stoppen. Pff het was een lange dag. Je merkt dat je hier ook door het weer vlugger moe bent en niet zoveel kan doen. We sloten de avond af met een spelletje en kropen op tijd onder de wol (lees: een dun laken).

Zondag 5 februari 2012

Aangezien Christophe morgen verjaart, hebben we voor hem een verrassing voorzien. Samen met onze vrienden zouden we eten op het strand en er een gezellige avond van maken. We hebben de vissershaven in Banjul bezocht en kochten hier verse vis. Wat je hier allemaal ziet is soms maar moeilijk te geloven en te beschrijven. Overal zijn mensen bezig, vissen worden zonder probleem gevild, schoon gemaakt en ga zo maar door. We kochten ook verse groeten op de plaatselijke markt. De dag was gauw gevuld met een wandeling doorheen heel wat straten en steegjes. Hoe meer je van dit land bezoekt en ziet, hoe meer je over dingen gaat nadenken. We begrijpen de cultuur en de levenswijze steeds beter. En dit is wel nodig om de manier van lesgeven en omgaan met de leerlingen te begrijpen. Nog steeds had Christophe blijkbaar niets door. Na een lange dag gingen we terug naar het strand waar we hem konden verrassen met de strand barbecue! Om middernacht toverden we plots heel wat ballonnen tevoorschijn. Ook een kaarsje (op batterijen) om uit te blazen kon niet ontbreken.

Maandag 6 februari

Eerste observatiedag in de school! We krijgen de kans om deze week een kijkje te nemen en hier en daar al wat te helpen in de verschillende klassen, ook in de kleuterklas. De maandag start men met een toneeltje. Deze week gaat het over respect hebben voor materiaal, geen verspilling enzovoort. Een tijdje later mochten we mee met Sunkaro en Jojo Naar de markt om stof te kiezen voor de kledij die we zullen dragen op Marching Day. Dit bleef maar duren, ‘winkel' in en uit, steeds maar opnieuw. En dit allemaal aan Gambiaans tempo. Zich haasten bestaat hier niet en stress al zeker niet. Meestal ben ik diegene op wie je moet wachten, maar hier kunnen ze er echt wel wat van, geloof me! Er leek geen einde aan te komen en de dag was zo goed als om. Om 19u (hier is het een uurtje vroeger dan in België) gingen we samen naar het internetcafé om onze resultaten te bekijken. Dit was best wel spannend. Probeer het maar even voor te stelle: vijf studenten die hun resultaten willen weten in combinatie met super traag werkende computers en internet. Gelukkig was onze frustratie wel de moeite. Tevreden en geslaagd gingen we alle vijf huiswaarts om te vieren en lekkere verjaardagstaart te eten!

Hallootjes!

Maandag 30 januari 2012

Pff, het was vroeg J om 4:00 vertrokken naar Emmely om samen naar de luchthaven te vertrekken. Gelukkig geen hinder door de stakingen. Aangezien ik nog nooit op een vliegtuig gezeten had, was dit al een ervaring op zich. We hebben een goede vlucht gehad. Eenmaal toegekomen in Banjul, kon je het niet ontkennen, jawel Gambia ‘the smiling coast of Africa'. En dit hebben we gemerkt! Bij ieder stap vroeg men wie je was, van waar je kwam,... We werden opgewacht door Kristien en Pat. Ze brachten ons per taxi naar het huis in Kotu lay out. Hier werden we goed ontvangen door Samsidé, Aminata, Bana. We konden ons installeren en iedereen voelde zich precies meteen thuis. Tijdens het avondmaal (spaghetti, mhh... ) was er plots een stroomonderbreking. Nuja, een etentje bij kaarslicht is ook niet mis! Iets wat we blijkbaar gauw gewoon zullen worden. Na een lange konden we naar bed.

Dinsdag 31 januari 2012

Vandaag een wandeling gemaakt naar Africell, het Afrikaanse mobistar of proximus zeg maar ;) Ondertussen hebben we allemaal een Afrikaans nr. Kijk gerust op onze gemeenschappelijke blog voor de nummers. Dit is alvast mijn nr. 00220 759 75 65. We wandelden een uur in de toch wel bloedhete zon. Ondertussen keken we onze ogen uit. Wat je hier allemaal rond je ziet, kan je echt niet bedenken in België. We gingen samen meet Kristien iets drinken, wat een welgekomen verfrissing was. We keerden per taxi terug naar huis. Kristien bracht ons naar de school waar we zullen lesgeven, the Swallow. We werden heel vriendelijk onthaald! De leerkrachten zijn er echt zeer spontaan. Ook de kinderen bleken duidelijk enthousiast. Iedereen had er een goed gevoel bij. Daarna hebben we ook de kleuterschool bezocht die zich in de buurt bevindt. Na de middag gingen we het land wat verder verkennen. We zochten het strand ‘Bibi' op. Als blanke laten ze je niet gauw met rust. Om de 5 minuten willen ze je wel iets verkopen. Enige tijd later leerden we de plaatselijke bevolking kennen. We hadden een goed gesprek met Mr. Brown en Seaboy. Deze mensen lachen en blijven lachen onder het motto ‘the more you laugh, the browner you get', deden we met plezier mee. Het duurde niet lang tot we op het idee kwamen om samen een feestje te organiseren op het strand. Die mannen zijn dat hier blijkbaar gewoon ;) Benieuwd wat dat zal worden. Terug thuis hadden we opnieuw een stroomonderbreking. Douchen onder ijskoud water met een zaklamp is ook weer eens iets anders. Na de maaltijd konden we nog wat napraten op het terras met wat muziek op de achtergrond... Wat een zalige ervaring!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Marlies

Spannend!

Ondertussen is het bijna zover!

De bagage staat klaar, de zenuwen zijn aanwezig en de twijfels of we al dan niet op tijd kunnen vertrekken met het vliegtuig stijgen...Maar geen nood 'normaal' kunnen we gewoon vertrekken en zijn er voor onze vlucht nog geen veranderingen.

Samen met mijn medestudenten hebben we ook een gemeenschappelijke blog. Deze kan je bekijken via de volgende link: http://gambiastage2012.reismee.nl/

Ik heb ervoor gekozen om ook een eigen blog aan te maken zodat ik hier wat meer persoonlijke foto's en dergelijke kan opzwieren

Laat je mail achter op deze blog (rechtonder ergens) en dan krijg je automatisch een mailtje wanneer iets bijkomt op deze blog. Binnenkort komt ook mijn Afrikaans nummer op deze blog, zo kan je me bereiken moest het nodig zijn.

Alvast bedankt voor het volggen van mijn Gambiaans avontuur!

Vele nu nog koude Belgische groeten!