Maandag 30 januari 2012

Pff, het was vroeg J om 4:00 vertrokken naar Emmely om samen naar de luchthaven te vertrekken. Gelukkig geen hinder door de stakingen. Aangezien ik nog nooit op een vliegtuig gezeten had, was dit al een ervaring op zich. We hebben een goede vlucht gehad. Eenmaal toegekomen in Banjul, kon je het niet ontkennen, jawel Gambia ‘the smiling coast of Africa'. En dit hebben we gemerkt! Bij ieder stap vroeg men wie je was, van waar je kwam,... We werden opgewacht door Kristien en Pat. Ze brachten ons per taxi naar het huis in Kotu lay out. Hier werden we goed ontvangen door Samsidé, Aminata, Bana. We konden ons installeren en iedereen voelde zich precies meteen thuis. Tijdens het avondmaal (spaghetti, mhh... ) was er plots een stroomonderbreking. Nuja, een etentje bij kaarslicht is ook niet mis! Iets wat we blijkbaar gauw gewoon zullen worden. Na een lange konden we naar bed.

Dinsdag 31 januari 2012

Vandaag een wandeling gemaakt naar Africell, het Afrikaanse mobistar of proximus zeg maar ;) Ondertussen hebben we allemaal een Afrikaans nr. Kijk gerust op onze gemeenschappelijke blog voor de nummers. Dit is alvast mijn nr. 00220 759 75 65. We wandelden een uur in de toch wel bloedhete zon. Ondertussen keken we onze ogen uit. Wat je hier allemaal rond je ziet, kan je echt niet bedenken in België. We gingen samen meet Kristien iets drinken, wat een welgekomen verfrissing was. We keerden per taxi terug naar huis. Kristien bracht ons naar de school waar we zullen lesgeven, the Swallow. We werden heel vriendelijk onthaald! De leerkrachten zijn er echt zeer spontaan. Ook de kinderen bleken duidelijk enthousiast. Iedereen had er een goed gevoel bij. Daarna hebben we ook de kleuterschool bezocht die zich in de buurt bevindt. Na de middag gingen we het land wat verder verkennen. We zochten het strand ‘Bibi' op. Als blanke laten ze je niet gauw met rust. Om de 5 minuten willen ze je wel iets verkopen. Enige tijd later leerden we de plaatselijke bevolking kennen. We hadden een goed gesprek met Mr. Brown en Seaboy. Deze mensen lachen en blijven lachen onder het motto ‘the more you laugh, the browner you get', deden we met plezier mee. Het duurde niet lang tot we op het idee kwamen om samen een feestje te organiseren op het strand. Die mannen zijn dat hier blijkbaar gewoon ;) Benieuwd wat dat zal worden. Terug thuis hadden we opnieuw een stroomonderbreking. Douchen onder ijskoud water met een zaklamp is ook weer eens iets anders. Na de maaltijd konden we nog wat napraten op het terras met wat muziek op de achtergrond... Wat een zalige ervaring!